گردنفرازى فردى نيرومند بر فردى ضعيف و زيردست مانند اينكه كارفرمائى كارگران خود را خوار شمارد يا مخدومى نوكرهاى خود را پيش خود ايستاده نگهدارد. يا آنان در برابر خويش بكرنش و تعظيم وادارد؛ يا حاكم حق اعتراض و دادخواهى را از رعيت سلب نمايد. چون اينگونه رفتارها جنبه پرستش غير خدا را دارد اسلام بشدت از آنها جلوگيرى مى‏كند و اكيداً نهى مى‏نمايد. در اسلام هيچ مافوقى حق ندارد از زيردستان خود بيش از انجام وظيفه توقعى داشته باشد يا بر آنان بزرگى و عظمت بفروشد. در اسلام دستورهاى اخلاقى فراوانى است كه مردم را بدرستى و صفا و عدالت و حسن خلق دعوت مى‏كند. مراعات عهد و پيمان و تشويق نيكو كاران و خدمتگزاران و مجازات بد كاران و دورى از معاشرت با نااهلان و بدان را بسيار سفارش مينمايد. اينها يك رشته از اخلاق پسنديده است كه اگر از جامعه‏اى رخت بر بندد آنجامعه راه بدبختى را پيش ميگيرد و در دره هولناك انحطاط و بد بختى دو جهانى سقوط ميكند. بى اعتنائى و عمل نكردن كسى با اين باين قوانين ممكن است بصورت ظاهر نفع نا چيزى براى او داشته باشد ولى از طرف ديگر محيطى نا پاك و هولناك بوجود ميآورد كه همين منافع نا چيز را از دستش گرفته و سودهاى بسيار ديگرى را نيز از وى سلب مينمايد و اين فرد مانند كسى است كه آجرهاى زير بنا را يكى يكى بكند و بر فراز آن بنا ساختمانى تازه بسازد كه با اين كار خود در ويرانى بنا مى‏كوشد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: